Adem Benli yazdı "HAKKI DAYI"- Tefen67

Adem Benli yazdı "HAKKI DAYI"

Karahatipler Köyünün dik ve kıvrık yollarından ilerledikçe yavaş yavaş çıkılır zirveye. Varacağınız menzil ya zirvede ki Üçkoz tepesidir ya da zirvenin hemen altında bulunan yaylaları bile kıskandıracak güzellikte olan Hüseyinbeylerdir…

Hüseyinbeyler köyündeki Hüseyin isimlerinin çokluğundan mı köye bu isim verilmiştir yoksa köyde yaşayanlara köyün isminden dolayı mı Hüseyin ismi çokça verilmiştir bilinmez. Üçkoz dağının eteğinde adeta bir kartal yuvasıymışçasına heybetle durur Hüseyinbeyler.

Derelerin, tepelerin arasında müstahkem bir kale gibidir adeta. Bu soğuk suların yemyeşil diyarında hava temiz, ayaz sert olur, adam mert olur…

Herkesin sevdiği saydığı el üstünde ve gönüllerin en derininde bir de büyüğü vardır bu mert insanlar diyarının. Civarda deli lakabıyla nam salmıştır bu büyük. Lakabı delidir ancak onun deliliği akli yetersizliğinden değil gözünün karalığından, yiğitliğinden ve cesaretindendir. Günümüzde bölgenin en yaşlılarından biri olan bu kişiyi 20’li yaşların sonlarında olanlar çok iyi bilir ve hatırlarlar. Zira bu değerli şahsiyetin Tefen Kazasına her indiğinde veya Devrek ile Çaydeğirmeni gibi yakın civarda kurulan çarşı pazarlara gittiğinde buralardan aldığı beyaz şekerleri heybesine doldurup, yol boyuncu gördüğü her çocuğa beyaz atının üstünden atarak dağıtmasıdır onu bu kadar iyi hatırlatan ve bi o kadar da sevdiren. Öyle ki onun köyden indiğini gören çocuklar akşama kadar dört gözle yolları gözleyip dönüşünü bekler, geldiğinde de Hakkı Dede Hakkı Dede diye sevinç çığlıklarıyla şekerlere mi meylederlerdi yoksa Hakkı Dedelerine mi bilinmez…

Bu meşhur Hakkı Dede şu sıralar sılaya düşmüş, İstanbul gurbetinde evlatları, torunları hatta torunlarının çocuklarıyla yaşamaktadır. Öyle ki Oluklar Yanı Hakkı Dayısız mahzun, Kiren Ağılı Hakkı Dayısız mahzun ezcümle Hüseyinbeyler ve Çukur ahalisi mahzundur. Hakkı Dede kafa kâğıdına göre 90’lı yaşlarındadır ancak nüfusa yazıldığı günü bilen hatırlayan birinin varın siz hesap edin yaşını... Bu güne dek neler görmüş, neler yaşamış ne badireler atlatmıştır Hakkı Dayımız değil bir iki sayfaya, ciltlere sığdırmak kolay olmaz belki de. Olurda merak eden olursa bir düğünde bayramda ya köyünde ziyaret etsin Hakkı Dayıyı ya da İstanbul’daki evinde. Ama baştan söyleyelim Hakkı Dayının sohbetine doyum olmaz. Saatler onun yanında nasıl geçer bilinmez. Hoş, oturup muhabbet etseniz de koca bir ömrü -ki Hakkı Dayının ömrü öyle herkese benzemez- birkaç güne sığdırmak da imkânsızdır. O kadar çok şey geçmiştir ki onun başından belki sadece av maceraları yüzlercedir, bunun köy hayatı var, askerliği var, ocağı var, siyaseti var… var da var hani.

Mesela delikanlılık çağına gelir Hakkı Dayı ki o zamanlarda daha bir yağız daha bir deli kanlıdır ve Deli Hakkı namının hakkını en çok verdiği dönemlerdendir. Bu dönemde askere gider gitmesine de askerlik ne 12 aydır ne 15 ay. O dönem askerlik yıllar sürer. Ne uçak vardır şimdi ki gibi ne hızlı tren, ne internet ne telefon… Hatta elektrik dahi yoktur o dönem Hüseyinbeylerde. Askerin izni de yoktur olsa da hani izine gidecek para da bulunmaz köylünün cebinde… Hakkı Dayı özler anasını, atasını, köyünü, yurdunu. Dayanılmaz olur, canına tak eder gurbet.

Arkadaşlarına açar bu özlemini, onlar akıl verir name yazdır derler ancak okuryazar birini de bulamazlar. Bir müddet sonra komutanının huzuruna çıkar Deli Hakkı verir tekmilini ve kumandanım diye başlar söze anlatır derdini.

Komutan üzülür askerine gel otur der ve alır eline kalemi Deli Hakkının ağzından selam kelam derken yazar mektubu tamamlar koyar zarfa. Zonguldak Vilayeti Devrek Kazasını yazar, Adresin gerisi ne der, Deli Hakkı bilmez ne ola ki o adres dediği? Kumandan anlatır ne olduğunu ve senin evini bulmak için gerek bu deyince tamam o zaman kumandanım yaz der Hakkı Dayı.

Han Yanın öte yanı ( Han Yanı o dönem Çaydeğirmenine denmektedir)
Mezellik yanın alt yanı ( Hüseyinbeyler mezarlığının alt tarafı, şu an deli hakkının evine 150-200m. mesafededir burası)
Deli Hakkının ev yanı (Deli Hakkının evinin önü), der… Anadolu insanının saflığı, temizliği bir kez daha etkiler komutanı, dolmuş gözlerle izler bu samimi askeri ve bir kez daha hayran olur Anadolu insanına. Adreste aynen böyle yazılır ve verilir postaya çıkar yola… yola çıkar amma hala bilinmez mektup ulaştı mı ulaşamadı mı anaya, ataya…
Yıllar geçer aradan askerlik biter ve hayat yolculuğunda yeni maceralara doğru yelken açar Hakkı Dayı… Rabbim sağlık, sıhhat ve selamet versin, ömrü uzun ve bereketli olsun.

<< Ana sayfaya Geri Dön <<

Yorumlar

Bu Habere Yorum Yazın