GÖKÇEBEY E ÖYLESİNE YOLCULUK- Tefen67

Gecenin orta yerinde nereden geldi ise aklıma,

Kapatıp gözlerimi, kurduğum düşleri paylaşmak istedim sizinle.

Düş ya hani, Gurbetten gelen otobüsten inmişim Çukurda.

Yürüyorum,yanımda duran otomobillere geçmelerini söylüyorum.

Bahar kapıda,ağaçlar ya çiçek açmış,yada yeşile durmuş amansız.

Sağ tarafta Çaydeğirmeni Belediyesinin kent ormanı solumda nehir.

Karşımda uzakta Asar kalesi,daha uzakta kara Salih tepesi,

Minareleri görünüyor Gökçebey camilerinin,Uzaklarda üç tepeler.

Namazgah köyünün yaslandığı gavur damı platosunun,batısında antik yol.

Hemen arkasında doğup büyüdüğüm gömüleceğim köy,Herkime

Yeniceye giden yoldan sola dönüp,köprüden sonra,demir yolu,geçiyorum.

Sağımda kalan Yenice Irmağı, Filyos olmak için kıvrılarak nazlı nazlı akıyor,

Evler başlıyor,kaymakamlık lojmanı,yolun sağı solu beton,istasyon.

Polis noktası olmuş, eski demir yolu müştemilat binaları.

Solda, okuduğum okul yok.Hastane ve cami iç içe, manav Hüseyin yerli yerinde.

Çok da geniş olmayan caddenin ortasında anlamsız yüksekliteki refüj.

Postaneyi geçtikten sonra, sağda Hükümet konağı,karşısı pazar yeri.

Demir yolu devam etmekte Karabük yönüne.belediye dükkanlarının arkasından.

Sokakların tamamı istasyon caddesine iniyor.yada oradan başlıyor.

Ben Çamurlu köprü caddesine çıkacağım.

Saim Uyarın oradan sola dönüyorum.

Gökçebeylilerin neden caddenin ortasından yürüdüğünün cevabı,bu olmalı.

Çok dar ve işgal edilmiş kasabamızın kaldırımları,

Bende caddede yürüyorum.

Okul yıllarında,resmi bayramları kutladığımız, Cumhuriyet meydanına geliyorum.

Herşey yerli yerinde,Selim muhtarın kahvesi,Çınar altı,eskiden birde restoran vardı.

Makyajlanmış haline bakıp meydanın, yürüyorum Güney yönüne doğru.

Yeni caminin İnce minarelerine doğru yürürken,Ulu cami geride kalıyor.

Belediye binasından başlayan, Çamurlu Köprü caddesi tenha sessiz.

Oysa Cuma pazarlarında,esnafın umudu,dağ köylülerinin geldiği cadde.

Dükkanlar, ya kapanmış yada el değiştirmiş.Kenanın kahvehanesi yerinde.

Taksi durağından devam ediyorum,

Dükkanlar kapalı boş, eksiliyor insanlar.

Caddeye adını veren Çamurlu köprüdeyim. Bu azıcık akan deremi diyorum.

Taşarak şehri çamurlar içinde bırakan.

Kertili yokuşunu çıkmadan dönüyorum.

Bir çay içip dinlenmek için, Herkimeliler kahvehanesinde otururken.

Gidenleri düşünüyorum, yetmiş beşten beri biliyorum bu şehri

Büyüdüğü, ürettiği, zamanları, İlçe oluşunu, ne oldu? diye soruyorum kendime.

Bütün cevapları bilmesemde. bildiklerimi sonraki düşlere bırakarak.

Çayımı yudumluyorum.

Düşlerinizle aynı mahallede oturmanız dileklerimle.

Hasan ÖZSARAÇ

<< Ana sayfaya Geri Dön <<