"Bedeli Ödenmiştir" Ayakta Alkışlandı- Tefen67

Ankara Ekin Tiyatrosu tarafından sahnelenen "Bedeli Ödenmiştir" oyunu, Eğitim Sen Çaycuma Temsilciliği organizasyonuyla Çaycuma’da tiyatro severlerle buluştu. Oyun büyük bir beğeni topladı ve ayakta alkışlandı. Oyunda duygusal anlar da yaşandı.

Oyunun sonunda bir konuşma yapan Eğitim Sen Çaycuma Temsilciliği Yürütme Kurulu üyesi Mahir Akşan, Ankara Ekin Tiyatrosunu 9. kez Çaycuma'ya getirdiklerini söyleyerek Ankara Ekin Tiyatrosuna ve salonları dolduran Çaycuma halkına teşekkür etti. Akşan, gün boyunca ilçe merkezi ve köylerde öğrenim gören 2 bin okul öncesi ve ilkokul öğrencisinin Çaycuma Belediyesi tarafından ücretsiz olarak tiyatroyla buluşturulduğunu belirterek Çaycuma Beldiyesine teşekkür etti. Çaycuma Belediye Başkan yardımcısı Fuat Kalaycı Ankara Ekin Tiyatrosu oyuncularına teşekkür ederek çiçek takdim etti.

Rejisörlüğünü Tuncer Yığcı'nın yaptığı "Bedeli Ödenmiştir" oyununun yazarı Haluk Işık. Şener Kökkaya,Işıl Poyraz, Nusret Çetinel ve Burcu Özcan gibi ünlü oyuncuların rol aldığı oyunun dekor ve kostümleri Başak Özdoğan' ait.

Gezi olayları fonunda ilerleyen oyunda; vefat etmiş ordu mensubu kocasının anılarıyla yaşayan yaşlı bir kadın ve bodrum katını kiraya verdiği iki tiyatrocu ile gezi olayları esnasında bodrum kata sığınan eylemci bir genç kızın arasında geçen olaylar konu ediliyor. İlk başta birbirine şüphe ile bakan bu muhteşem dörtlü, el ele vererek bir oyun sahnelemeye çalışıyor ve ilerleyen süreçte sevgi ve dayanışma ile birbirine kenetleniyor. Son derece başarılı bir şekilde sahnelenen oyunda iktidar sahiplerine sert eleştiriler ve göndermeler de yapılıyor.

“BU OYUNU BİZE HAYAT YAZDIRDI”
Oyunun yazarı Haluk Işık “İzleyeceğiniz oyunu hayat yazdırdı.” diyerek şöyle diyor:

GÖZLERİMİZE BAKIYORLAR... HALUK IŞIK / YAZAR
İzleyeceğiniz oyunu hayat yazdırdı. Sanata, topluluklarına ve emekçilerine karşı, vahim ve acımasız itibarsızlaştırma ve yok etme çabalarının, tarihte hiç görülmemiş boyutlara ulaştığı bir süreçte, bir köşede oturamazdık. Sanatı savunmak, hayatı savunmaktı. Birini ötekine tercih etmekse ya kupkuru yaşamayı ve ölmeyi ya da neyi niçin yaptığını bilmeyen snopluğu seçmekten başka bir şey olamazdı. Hayatla bağını koparmayanlar için, böyle bir oyuna hayatın girmesi, bir yandan acılarla hüzünlerle yüzleşmeyi göze alacak kadar güç, bir yandan da kaçınılmaz bir görevdi.

Sanatın kapısını açtık ve geldiler, “Hayır, bırakın bu oyunu biz yazalım!” dediler…
Ahmet, Ali İsmail, Ethem, Abdullah, Mehmet, Medeni’ydi adları. Oyunun nasıl olacağı belliydi artık. Hayat sanata değil, sanat hayata yetişmek zorundaydı. Elimizden geleni yapmaya çalışıyorduk, ucuzlatmadan, sömürmeden, hayatın hakkını vererek işleyecektik olup biteni. Kimbilir, uzaklarda ve henüz 14-15 yaşında bir çocuk, yüzlerce gündür yattığı yataktan kalkacak ve bir gün oyunumuzu izleyecekti. Olmadı, olamadı!

Güzel haberler alma umuduyla oyunumuzu çalışırken, kapı çaldı, o çocuk geldi. Elinde, elvan kokulu iki ekmek vardı.. Bir büyük insanlık sofrası kurdular. Gözlerimize baktılar. Çocuk gülüverdi: “Buyurun, siz de oturun” dedi, “Bedeli ödenmiştir!”
Çocuğun adı, Berkin’di… Unutulamazlar kervanının, şeytan uçurtmalı karakaşlısı. Gözlerimiz, biraz da onun gözleriyle bakıyor ve bakacak hayata…

<< Ana sayfaya Geri Dön <<

Yorumlar

Bu Habere Yorum Yazın