Her yıl Mart ayı geldiğinde tazelenir acıları Zonguldak’ın. Nice evde, nice köyde kıvranır acılar duvarlarda, odalarda. Boynunu büker babasız büyüyen çocuklar. Dik durmaya çalışırken yanık yürekli babalar tevekkülle, analar, ağıtlarını tazeler ‘kadersiz yavrucağım’ diyerek.
               3.Mart 1992 ne ilkti, ne sondu  maden ocaklarında....Hamit Kalyoncu'nun yazısını okumak için Tıklayınız......  .http://www.tefen67.com/yazidetay1.php?menu=241&did=148