Toplumsal bağlamda “Kültürel zenginlik”, süreklilik temeline dayanırsa anlam kazanır. Sürekliliğin sağlanması ise yerleşik kültürle, bir başka deyişle kent kültürüyle olanaklıdır. Genel olarak coğrafyanın, o coğrafyada oturan toplumların birbirleriyle ve yaşadıkları coğrafyayla ilişkilerinin toplamının tarihin kendisini oluşturduğunu düşünürsek, kültürel zenginliği bu tarihsel derinlik içinde ele almak, onunla bağlamak gerekir. Kültürel zenginliği, ulusal ve dinsel kimlikler içine sıkıştırma ve orada arama yerine, bütün bu kaygılardan uzak  tarihsel zenginlik ve çeşitlilik içinde değerlendirmek gerekir.  Ulusal kültür ancak bu yoldan evrensel kültürle ilişkilendirilebilir ve ancak bu yoldan ulusal kültürün zenginliğinden söz edilebilir. Toplumların entellektüel düzeyinin gelişmesinin, toplumsal aydınlanmanın, demokrasi ve toplumsal refahın gerçek anlamda gelişmesinin yolu da budur.